Επτά χρόνια μετά την τραγωδία της 23ης Ιουλίου 2018, οι οικογένειες των θυμάτων και οι εγκαυματίες εξακολουθούν να ζητούν μια δικαιοσύνη που να είναι και ουσιαστική και ορατή. Η πρόσφατη (13 Οκτωβρίου 2025) εφετειακή καταδίκη του πρώην αρχηγού της Πυροσβεστικής Βασίλη Ματθαιόπουλου για τις απειλές προς τον δικαστικό πραγματογνώμονα Δημήτρη Λιότσιο (ποινή 30 μηνών με αναστολή, χωρίς ελαφρυντικά) έδωσε νέα ώθηση στη δημόσια συζήτηση για το πώς αποδίδεται –ή δεν αποδίδεται– δικαιοσύνη στην υπόθεση του Ματιού.

Ο Σύλλογος Συγγενών Θανόντων & Εγκαυματιών (23/07/2018) εξέδωσε ανακοίνωση με αιχμηρά ερωτήματα, «διαβάζοντας» και την καθαρογραμμένη, ογκώδη (6.640 σελίδες) απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων για τη βασική ποινική δίκη (δεύτερος βαθμός), όπου 10 από τους 21 κατηγορούμενους κρίθηκαν ένοχοι για ανθρωποκτονία και σωματικές βλάβες από αμέλεια, ενώ 4 οδηγήθηκαν στη φυλακή και σε 6 επιβλήθηκαν εξαγοράσιμες ποινές.

Κατά τον Σύλλογο, 3,5 μήνες μετά την μερικώς καταδικαστική απόφαση της 3ης Ιουνίου 2025 και την καθαρογραφή της (16 Σεπτεμβρίου 2025), το τοπίο παραμένει θολό, με νέες προσφυγές στον Άρειο Πάγο και επιμέρους δίκες να «τρέχουν» παράλληλα.

Τι θέτουν στο τραπέζι οι συγγενείς – Τα καίρια ερωτήματα

Η ανακοίνωση του Συλλόγου δεν μένει σε γενικότητες. Πατά σε συγκεκριμένα πραγματικά δεδομένα και ρωτά ευθέως:

• Γιατί τόσο κατακερματισμός; Εφόσον υπάρχουν (ή επίκεινται) ξεχωριστές διαδικασίες –όπως η υπόθεση απειλών στον πραγματογνώμονα ή νέα δίκη για εγκαυματίες που δεν συμπεριλήφθηκαν στην κύρια διαδικασία– πώς θα ήταν το αποτέλεσμα αν όλα αυτά είχαν συνεκδικαστεί σε μία ενιαία ποινική διαδικασία; Θα άλλαζαν οι ισορροπίες, οι ευθύνες και οι ποινές;
• Τι σημαίνει «ισονομία» στην πράξη; Πώς διαμορφώνεται το «δίκαιο που οφείλει να ισχύει για όλους» όταν τμήματα της υπόθεσης οδηγούνται σε διαφορετικές αίθουσες και χρόνους, με διαφορετικές συνθέσεις και αποδεικτικά υλικά να απομονώνονται ή να μην «επικοινωνούν» μεταξύ τους;
• Οι αθωώσεις που «πονούν». Ο Σύλλογος δηλώνει ότι ζήτησε ο ίδιος από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αναίρεση αθωωτικών κρίσεων για στελέχη του ΠΣ και αυτοδιοικητικούς που –κατά τη δική του ανάγνωση της δικογραφίας– είχαν ελλιπείς ενέργειες ή παραλείψεις, αλλά τελικά απαλλάχθηκαν. Ζητείται να ελεγχθεί εκ νέου αν το σκεπτικό στέκει.
• Οι «παράλληλες» καταδίκες και οι συνδέσεις τους. Υπενθυμίζεται η προηγούμενη καταδίκη (Απρίλιος 2024) του τότε διοικητή ΕΣΚΕ Ι. Φωστιέρη σε άλλη δίκη για ψευδή στοιχεία σχετικά με κινήσεις οχημάτων (αργότερα απαλλάχθηκε για άλλους λόγους), και η νέα εφετειακή καταδίκη του Β. Ματθαιόπουλου για τις απειλές προς Λιότσιο. Τίθεται εμμέσως το ερώτημα: αξιοποιούνται αυτά τα ευρήματα στο συνολικό πλέγμα της υπόθεσης;
• Τι θα κρίνει τώρα ο Άρειος Πάγος; Με τους Σ. Τερζούδη (τότε Αρχηγό ΠΣ), Β. Ματθαιόπουλο (τότε Υπαρχηγό) και Ι. Καπάκη (τότε ΓΓ Πολιτικής Προστασίας) να ζητούν αναίρεση, και τον Σύλλογο να αιτείται αντίστροφες αναιρέσεις για αθωωθέντες, οι συγγενείς αναμένουν «με ενδιαφέρον» την κρίση του/της αρμόδιου εισαγγελέα του ΑΠ.

Σημείωση πλαισίου: Σύμφωνα με την ανακοίνωση, η καθαρογραμμένη απόφαση (6.640 σελ.) παραδόθηκε στους διαδίκους στις 16/09/2025. Το ίδιο κείμενο αναφέρει «120 νεκρά θύματα και 57 εγκαυματίες», στοιχείο το οποίο ο Σύλλογος επαναλαμβάνει στο δημόσιο λόγο του.

Πού βρισκόμαστε σήμερα – Ο «χάρτης» των διαδικασιών

• Κύρια ποινική δίκη (δεύτερος βαθμός): Μερικώς καταδικαστική απόφαση στις 3/6/2025, με 10 καταδικασθέντες από τους 21. Η απόφαση καθαρογράφηκε και παραδόθηκε 16/9/2025. Ακολουθούν αναιρετικές κινήσεις.
• Παράπλευρες/συνδεόμενες υποθέσεις: Εφετειακή καταδίκη Ματθαιόπουλου (13/10/2025) για απειλές προς Λιότσιο· αναφορές σε προσεχή έναρξη νέας δίκης για εγκαυματίες που δεν είχαν ενταχθεί στην κύρια διαδικασία.
• Ανώτατο ακυρωτικό: Εκκρεμεί η κρίση του/της εισαγγελέα του Αρείου Πάγου επί αναιρέσεων τόσο καταδικασθέντων όσο και αιτημάτων του Συλλόγου για αθωωθέντες.

Η ανακοίνωση αναφέρει:

3,5 μήνες μετά την μερικώς καταδικαστική απόφαση της 3ης Ιουνίου 2025 για τη φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018 με 120 νεκρά θύματα και 57 εγκαυματίες θύματα, αποδόθηκε από το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων της Αθήνας στους διάδικους η καθαρογραφημένη απόφαση της δίκης σε 2ο βαθμό.

Στην 6640 σελίδων δικαστική απόφαση ″αναλύεται″ το σκεπτικό βάσει του οποίου 10 εκ των 21 κατηγορουμένων κρίθηκαν ένοχοι για ανθρωποκτονία και σωματικές βλάβες από αμέλεια. 4οις εξ αυτών, τότε, οδηγήθηκαν στη φυλακή, ενώ σε άλλους 6 επιβλήθηκε εξαγοράσιμη (!) ποινή.

Στο διάστημα που μεσολάβησε από την απόδοση της στους διάδικους, 16 Σεπτεμβρίου 2025 έως σήμερα, εκτός του Ι. Φωστιέρη, τότε Διοικητή ΕΣΚΕ, οι 3οις άλλοι από τους 4οις καταδικασθέντες/φυλακισθέντες, ζητούν με αίτημα τους προς τον Άρειο Πάγο την αναίρεση της απόφασης.

Πρόκειται για τους Σ. Τερζούδη, τότε Αρχηγό Πυροσβεστικού Σώματος, Β. Ματθαιόπουλο, τότε Υπαρχηγό και Ι. Καπάκη, τότε Γενικό Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας.

Συγγενείς και θύματα έχουμε υποβάλει πρόταση στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, αντίστοιχα, ζητώντας την αναίρεση της απόφασης για κάποιους εκ των κατηγορουμένων, στελέχη Πυροσβεστικού Σώματος και αυτοδιοικητικούς που αθωώθηκαν, καθώς ενώ κατά την ποινική διαδικασία έγιναν εμφανείς οι ελλιπείς τους ενέργειες ή και οι παραλείψεις αυτών, τελικώς, απαλλάχθηκαν.

Για την ″ιστορία″, αξίζει να αναφέρουμε τα εξής:

Σε ό,τι αφορά στους καταδικασθέντες, ο Ι. Φωστιέρης, τότε Διοικητής ΕΣΚΕ, είχε κριθεί σε άλλη ξεχωριστή δίκη τον Απρίλιο του 2024 και καταδικασθεί αρχικά σε ποινή 2 ετών με αναστολή για κατάθεση ψευδών στοιχείων στις εισαγγελικές αρχές (!) που αφορούσαν στις κινήσεις των πυροσβεστικών οχημάτων κατά την εξέλιξη της πυρκαγιας την 23η Ιουλίου 2018. Για την υπόθεση αυτή απαλλάχθηκε τελικώς από τις κατηγορίες για άλλους λόγους και όχι για την ουσία της υπόθεσης. Το γεγονός δεν απασχόλησε ποτέ τους εισαγγελείς ούτως ώστε να διερευνήσουν αυταπάγγελτα την υπόθεση και τη σύνδεση της με τα στοιχεία της κύριας δίκης.

Μόλις εχθές, ο τότε Υπαρχηγός και μετά Αρχηγός Πυροσβεστικού Σώματος, Β. Ματθαιόπουλος, καταδικάστηκε ξανά, πάλι σε ξεχωριστή της κύριας, δίκη, με τον διορισμένο από την εισαγγελία πραγματογνώμονα Δ. Λιότσιο, σε 30 μήνες φυλάκιση με αναστολή (!) παρά την καταδίκη του και στην δίκη της υπόθεσης της 23ης Ιουλίου 2018, κατά τα άλλα χωρίς ελαφρυντικά, για παράνομη βία και παράβαση καθήκοντος.
Τις προσεχείς ημέρες, δε, αναμένεται να ξεκινήσει, εκτός άλλης απόφασης, και άλλη ξεχωριστή δίκη για εγκαυμαυτίες θύματα (!) που δεν είχαν συμπεριληφθεί στην κύρια ποινική διαδικασία προκειμένου να μην επιβαρυνθεί περαιτέρω η θέση των κατηγορουμένων.

Δεδομένων αυτών, όπως και άλλων θεμάτων που έχουν όλα αυτά τα χρόνια κυρίως από εμάς αναδειχθεί ή από όσους με άλλα συμφέροντα έχουν αποσιωπηθεί για το έγκλημα της 23ης Ιουλίου 2018 και τις ″διαδικασίες″ που το αφορούν, εμείς, συγγενείς και θύματα, έχουμε ξεκάθαρη άποψη για τον δρόμο που ακολουθούν και τον τρόπο που οι εξουσίες αυτού του κράτους επιλέγουν να λειτουργούν.

• Τι θα συνέβαινε, αλήθεια, ΕΑΝ οι προαναφερόμενες αυτές άλλες δίκες ήταν μέρος της ίδιας, μιας, ποινικής διαδικασίας που εκτυλίχτηκε με αυτόν τον τρόπο αυτά τα 3 χρόνια;
• Πόσο διαφορετικό θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα για εμάς;
• Πως θα διαμορφωνόταν το ″δίκαιο″ που, οφείλει να, ισχύει για όλους τους πολίτες αυτής της χώρας;

Ρητορικά, μάλλον, τα ερωτήματα…

Αναμένουμε, σε κάθε περίπτωση, με ενδιαφέρον τις προσεχείς ημέρες την κρίση του/της αρμόδιου εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που ανέλαβε τα αιτήματα αναίρεσης και φέρει την ευθύνη εξέτασης τους, όπως και τις όποιες εξελίξεις.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Για τις οικογένειες των θυμάτων, η δικαιοσύνη δεν είναι μόνο οι ποινές· είναι η καθαρή αλήθεια για το τι συνέβη, πώς και γιατί. Γι’ αυτό και τα ερωτήματα που θέτουν δεν είναι τυπικά. Αγγίζουν την ουσία: ενιαία απονομή δικαιοσύνης, ισονομία χωρίς παραθυράκια, σύνδεση όλων των κρίσιμων κομματιών της υπόθεσης και ταχεία, διαφανής κρίση στο ανώτατο επίπεδο. Με την υπόθεση να παραμένει ανοιχτή σε πολλά μέτωπα, το βλέμμα στρέφεται τώρα στον Άρειο Πάγο και στις επικείμενες διαδικασίες για τους εγκαυματίες. Το ζητούμενο δεν είναι απλώς «να κλείσει ο φάκελος», αλλά να κλείσει σωστά και δίκαια — για τους νεκρούς, για τους τραυματίες, για μια κοινωνία που θέλει να πιστέψει ότι το κράτος μπορεί να μαθαίνει από τα λάθη του και να λογοδοτεί.