Η ίδια συμπληρώνει ότι το “Μάτι 23718” είναι πάνω από όλα «ένας κώδικας που ξεκλειδώνει τις διάφορες μορφές συνείδησης που έχει ο άνθρωπος ως θύμα της καταστροφής της φύσης». Η προσέγγιση της Σουλαχάκη σε ένα τόσο σοβαρό θέμα γίνεται μέσα από την προσωπική της ματιά και με μεγάλη ευαισθησία και σεβασμό προς όλους όσους υπήρξαν άμεσα ή έμμεσα θύματα αυτής της θλιβερής συνθήκης.

Οι παιδικές φιγούρες και οι δασικές εκτάσεις πρωταγωνιστούν στον καμβά της. Ο θάνατος, η φθορά και ο φόβος όμως όχι. Η παλέτα της είναι γεμάτη από φωτεινά χρώματα. Το καθένα από τα έργα αποτελεί μια ανεξάρτητη αφήγηση. Στους πίνακες της Σουλαχάκη όλα μοιάζουν να τοποθετούνται σε ένα άχρονο περιβάλλον. Όλα ακροβατούν ανάμεσα στο όνειρο και τον εφιάλτη. Την γαλήνη και την απειλή. Η καλλιτέχνης επιλέγει να μην εστιάσει στα πρόσωπα των παιδιών.

Τα παρουσιάζει άλλοτε με γυρισμένη την πλάτη άλλοτε με κλειστά τα μάτια. Γιατί άλλωστε υπήρξε και η ίδια κάποτε ένα παιδί στις γειτονιές στο Μάτι. Ένα παιδί που έπαιζε και γελούσε μέσα στον πράσινο παράδεισό του που πλέον νιώθει ότι χάθηκε. Αυτόν τον παράδεισο ζωγραφίζει με κόκκινες και πορτοκαλί αποχρώσεις. Οι πινελιές της γίνονται ζωηρές και η εικόνα αφηρημένη.

Το χρώμα και η κίνηση του πινέλου είναι ο δικός της τρόπος να επικοινωνήσει τα συναισθήματα αγωνίας, να ξορκίσει το κακό αλλά και να προμηνύσει την ελπίδα. Η μνήμη όσων διαδραματίστηκαν και κυρίως όσων χάθηκαν εκείνη την καλοκαιρινή ημέρα είναι σημαντικό να διαφυλαχτεί όχι μόνο σε προσωπικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. Αυτή η πεποίθηση οδήγησε την Όλγα Σουλαχάκη να δημιουργήσει εικόνες ενός διαχρονικού ημερολογίου, να αποτυπώσει θραύσματα στιγμών και να ανάγει μια φυσική καταστροφή και τα αποτελέσματά της σε θέμα τέχνης.

Επιμέλεια έκθεσης: Μαρία Ξυπολοπούλου, Υποψήφια Διδάκτωρ Ιστορίας (Paris 1 -Panthéon), Ανεξάρτητη Επιμελήτρια και κριτικός τέχνης.

Όλγα Σουλαχάκη

Η Όλγα Σουλαχάκη γεννήθηκε το 1991 στην Αθήνα.