Για την κατάσταση που επικρατεί στο Εφετείο, στη δίκη σε δεύτερο για την φονική φωτιά σε Ραφήνα και Μάτι αναφέρεται σε ανάρτηση του ο κ Άρης Χερουβείμ
Πριν από λίγο καιρό η Δίκη για το Μάτι μεταφέρθηκε από την αίθουσα εκδηλώσεων του Εφετείου, η οποία παρείχε όλα τα μέσα και τις ανέσεις για να εκδικαστεί το μεγαλύτερο έγκλημα στην σύγχρονη Ελλάδα, με τη δικαιολογία ότι γίνονται έργα συντήρησης στη συγκεκριμένη αίθουσα.
Μας ανάγκασαν να περιφερόμαστε σε αίθουσες που δεν έχουν σε καμία περίπτωση την υποδομή.
Δεν υπάρχει καν η υποδομή της μικροφωνικής ώστε να ακούμε τι καταθέτει ο κάθε μάρτυρας, πόσο μάλλον τις 2 τελευταίες ημέρες που καταθέτει ο πραγματογνώμονας κ. Λιότσιος. Σε διαμαρτυρίες του ακροατηρίου ακούμε τη δικαιολογία ότι εμείς (η έδρα) πρέπει να ακούμε.
Οι θέσεις του ακροατηρίου είναι εντελώς άβολες και είναι πραγματικά άθλος για όσους έρχονται να κάτσουν εκεί, για να παρακολουθήσουν τη δίκη για 6 ώρες κάθε μέρα.
Σήμερα, έγινε η πρώτη προσπάθεια για σύνδεση υπολογιστή στις οθόνες που βρίσκονται στην αίθουσα, με το αναμενόμενο αποτέλεσμα, να λειτουργεί μόνο η οθόνη που βλέπει προς την έδρα. Σε διαμαρτυρίες μας γιατί δεν βλέπουμε κι εμείς, η Πρόεδρος αντέδρασε λέγοντας ότι αρκεί να βλέπουν οι παράγοντες της δίκης. Βέβαια δεν είχε απάντηση όταν και δικηγόροι είπαν ότι είναι αδύνατο να παρακολουθήσουν…
Επειδή, αναμένεται μια απόφαση εφάμιλλης του πρωτόδικου.
Επειδή θα υπάρξουν οι όποιες αντιδράσεις από τους πληγέντες.
Επειδή θα ξανααντιδράσουν κάποιοι για παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης.
Επειδή ξαναζούμε τις τελευταίες ημέρες αντιμετώπιση ανάλογη με το πρωτόδικο.
Θα πρέπει να ικετέψουμε, απαιτήσουμε, υπενθυμίσουμε…
Πρόκειται για Δημόσια Δίκη!
Πρόκειται για τη Δίκη για το μεγαλύτερο έγκλημα στην Ελλάδα τα 200 χρόνια της ύπαρξής της.
Πρόκειται για την υπόθεση που και η ίδια η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στην Δεξίωση για τα 50 χρόνια την Σύγχρονης Δημοκρατίας περιέγραψε ως τη μελανή σελίδα της ιστορίας.
Και όλα αυτά γράφονται με αφορμή τη Δίκη της Χρυσής Αυγής που κανονικά συνεχίζεται στην Αίθουσα Τελετών του Εφετείου.
Και άρα, εμάς μας εμπαίζει κάποιος;
